Mijn schatkist
Vroeger, als kind, had ik een schatkistje. Het was blauw met een beetje roze. Ik bewaarde er mijn oorbellen in en mijn bedelarmbandje. Met een draai aan het sleuteltje bracht ik de muziekdoos tot leven. Bovenop het kistje danste dan een ballerina op een mooi muziekje. Dit schatkistje is tijdens een verhuizing verloren gegaan maar de herinnering is gebleven. Ik had nog een kist die in eerste instantie niet bepaald een schatkist was. Hij was zwart, vol deuken en plekken. En hij was groot, enorm zelfs, en ging altijd mee op reis. Alhoewel ik nooit iets hoefde aan te geven bij de douane en ik zonder problemen langs de marechaussee kon, gaf hij altijd problemen. Het was namelijk een gigantisch gezeul. Of ik wilde of niet, die kist achtervolgde me overal. Ik probeerde hem te negeren, achter te laten op een plek waar niemand ‘m kon vinden (dacht ik), maar…