Margo (35) kwam in mijn praktijk met knieklachten. Ze had er al van alles aan gedaan en wilde nu een andere manier proberen.

Ze vond het spannend, wat werd er van haar verwacht? Toen ik haar uitlegde dat zij de regie had, begreep ze dat er geen verwachtingspatroon was. Aan het begin van elke sessie zouden we overleggen welke volgende stap ze wilde nemen. Door het traject in haar eigen tempo te volgen en de methoden en technieken toe te passen die bij haar pasten, kon haar genezingsproces op de juiste manier vooruitgang boeken.

Op vragen die ik stelde, hoefde ze geen antwoord te geven als ze het niet wist. Afwachten wat er in haar opkwam was waardevoller dan dat ze iets zou bedenken. En als er niets kwam was het oké. Dat stelde haar gerust en hierdoor kwam er al een stuk ontspanning: een belangrijke basis om contact te maken met je binnenwereld.

In de loop van het intakegesprek bleek dat ze al langere tijd meer klachten had, zoals een hoge spierspanning, buikpijn, obstipatie en hoofdpijn. Ze wilde dolgraag van haar klachten af, maar hoe? Ik stelde voor om dit bij de volgende afspraak, tijdens een sessie hypnotherapie, te onderzoeken. Dat sprak haar aan.

Een korte uitleg:
Tijdens hypnotherapie ga je naar een diepe ontspanning zodat je gedachten
naar de achtergrond gaan. Hierdoor kom je bij je eigen vragen, je antwoorden en je hulpbronnen.
Dit is totaal anders dan toneelhypnose, waarbij je niet weet wat er gebeurt of wat je doet. Het tegenovergestelde dus.
Tijdens hypnotherapie blijf je bewust van wat er gebeurt en je behoudt je eigen regie. 

Achter elke boodschap zit een eigen verhaal
De eerste hypno-sessie was een lichaamsreis. Margo kwam, lekker liggend onder een dekentje in een diepere ontspanning door een oefening die ik met haar deed. Hierna volgde een bodyscan. Van alle klachten die ze had, bleken haar knieën de meeste aandacht te vragen. Dankzij een mooie methodiek kon Margo contact maken met haar knieën.

Margo was verrast, er bleek een boodschap achter haar knieklachten te zitten. Haar leidinggevende speelde hier een rol in. “Hij legt constant meer werk op mijn bureau en ik durf alsmaar geen nee te zeggen. Met als gevolg dat ik in mijn vrije tijd heel lang doorwerk om alles af te krijgen. En ik krijg alsmaar meer, het werk stapelt zich op en ik weet niet meer wat ik hiermee moet.” Dit inzicht was voor nu voldoende gaf ze aan. Tijdens de vervolgsessies wilde ze hier graag verder naar kijken.

In het nagesprek gaf Margo aan dat ze graag wilde leren hoe ze haar grenzen aan kon geven bij haar leidinggevende. Toen we haar knieklachten koppelden aan deze wens, kwamen er een paar mooie inzichten bovendrijven. Margo wilde het aangeven van grenzen onder de knie krijgen, want ze ging telkens door haar knieën voor haar leidinggevende.

In de sessies daarna werd er dieper ingezoomd op Margo’s thema: het niet aan durven geven van grenzen. Waar en waardoor was deze angst ooit ontstaan? Wat had ze nodig om deze los te kunnen laten?

Dat ze zichzelf wegcijferde bleek een oud patroon te zijn. Dit had ze overgenomen van haar moeder. Als ze maar goed haar best deed, haar mond dichthield en zich aanpaste, waren anderen blij met haar. En dat was volgens haar moeder het enige wat belangrijk was.

Door al het aanpassen aan anderen was Margo zich niet bewust van haar eigen behoeftes. Daar had ze nooit de kans voor gekregen. Ze wist niet goed waar haar eigen grenzen lagen en deze aangeven durfde ze al helemaal niet. Dat anderen over haar grenzen heen gingen was heel gewoon voor haar.

Naast dit inzicht ontdekte ze ook dat ze een stuk angst van haar moeder was gaan dragen. Ze voelde zich verantwoordelijk voor haar moeders geluk. En het gaf haar als kind meer veiligheid wanneer haar moeder zich goed voelde. Ik liet haar volgens een beproefde methode deze angst teruggeven aan haar moeder.

Gedurende het hele traject kreeg Margo ‘huiswerk’: fysieke oefeningen voor haar knie én oefeningen voor het aangeven van grenzen. Alle situaties in het dagelijks leven, zoals op haar werk en in privé-situaties, hielpen haar daarbij. Haar omgeving was natuurlijk niet gewend van haar dat ze voor zichzelf op durfde te komen, dus er kwam protest. Daar had ik haar op voorbereid en dat sterkte haar.

Dankzij de regelmatige sessies en dankzij Margo zelf, die buiten de sessies zowel fysiek als mentaal structureel bleef oefenen, kwam er een positieve verandering. Haar knieklachten namen af en zo ook haar andere klachten. Haar darmen werkten beter en ze voelde veel meer bewegingsvrijheid in haar hele lichaam.

Nee zeggen lukte steeds beter, al vond ze het nog moeilijk. Logisch, na zo’n lange periode van aanpassing. Ze mocht het tijd geven. Wanneer je weet hoe iets werkt, betekent dat niet dat je het dan meteen kunt.

Heb jij ook last van knieklachten? Je bent welkom voor de lichaamsgerichte themadag knieklachten op zaterdag 6 april aanstaande en/of voor een individueel traject.
Voor aanmelding: marlies@landgoedbergendal.com
Voor meer informatie: https://landgoedbergendal.com/themadag-knieklachten-de-wijsheid-van-jouw-lichaam/